Interview met Richard M. Lerner

Niemand is Robinson Crusoe

Richard M. Lerner heeft onderzocht hoe jonge mensen een gezonde en productieve persoonlijkheid ontwikkelen. We spraken met hem over zijn "5 C's van een positieve jeugdontwikkeling" en de rol van menselijke aanraking.

1

Dagelijks fysiek contact?

In een recent NIVEA-onderzoek werd vastgesteld dat 20 procent van alle mannelijke respondenten geen fysiek contact had gehad op de dag voor het interview. Hoe zit dat met u? Heeft u vandaag een knuffel gekregen?

Nou, het hangt er vanaf wat je bedoelt met fysiek contact. Een typische dag in mijn leven: ik ontmoet mensen en schud deze mensen de hand. Als ik ze ken, dan knuffel ik ze – dus ik heb natuurlijk dagelijks fysiek contact met mensen!
 
"We moeten het vermogen ontwikkelen om met andere mensen samen te leven en met hen te kunnen opschieten."
2

Succesvol opgroeien

Wat betekent succesvol opgroeien voor u als expert op het gebied van toegepaste jeugdontwikkeling?

Je hebt de attributen nodig die je in staat stellen om niet alleen persoonlijk te bloeien, maar ook in relatie tot anderen. Simpel gezegd is niemand van ons Robinson Crusoe en onze dagelijkse omgeving is allesbehalve een eiland. We moeten het vermogen ontwikkelen om met andere mensen samen te leven en met hen te kunnen opschieten. Deze vorm van bloei stelt ons in staat om onze interesses, doelen, aspiraties en inspanningen te bepalen. Een positieve jeugdontwikkeling (PYD, Positive Youth Development) betekent dus een individu worden dat de intieme connecties tussen zichzelf, anderen en met zijn eigen sociale omgeving begrijpt. Zo'n persoon streeft ernaar om een positief verschil te maken voor zichzelf, zijn of haar familie, de gemeenschap en de burgermaatschappij. Zoals u weet heb ik hier een specifiek model voor dat de "5 C's van positieve jeugdontwikkeling" omvat. Dit zijn "Confidence" (Vertrouwen), "Character" (Karakter), "Contribution" (Bijdrage), "Competence" (Competentie) en "Connection" (Verbinding). Deze aspecten moeten bevorderd worden om te zorgen dat jonge mensen een gezonde en productieve persoonlijkheid in het volwassen leven ontwikkelen. Als deze ontwikkeling succesvol blijkt te zijn, ben je uiteindelijk een persoon die bijdraagt op de manieren die ik zojuist heb genoemd. Natuurlijk hoeven andere geleerden zich niet te houden aan de "5 C's" van Lerner. Mijn collega Bill Damon van de Stanford-universiteit heeft het bijvoorbeeld over een "positief" of zelfs "nobel" doel om de eigenschappen van een succesvol persoon te definiëren. In alle gevallen gaat het bij PYD echter om wederzijds voordelige relaties tussen een persoon en zijn of haar omgeving.
"Elk menselijk leven begint met een aanraking van de moeder."
3

Aanrakingen zijn essentieel

Waarom is aanraking essentieel voor de menselijke ontwikkeling met het oog op succesvol opgroeien en ook voor wat betreft de algemene menselijke ontwikkeling? Heeft dat daadwerkelijk invloed op jongeren?

Fysiek contact tussen ons eigen lichaam en dat van andere mensen is het fundamentele facet van de menselijke ontwikkeling.  Elk menselijk leven begint bij een fysieke verbinding met een ander mens, hoogstwaarschijnlijk met een aanraking van de moeder. Dus aanraking, nabijheid en fysiek contact met een ander mens vormen de basis voor alle vormen van menselijk leven. In feite gaat het bij al het leven om een sociale relatie met een ander lid van de ene soort – in de evolutiebiologie en de vergelijkende psychologie "een soortgenoot" genoemd. Als een individu geïsoleerd is en geen ander individu kan aanraken, dan is er een sprake van maladaptieve menselijke ontwikkeling in dergelijke situatie.
 
4

Scheiding van moeder en kind

Is aanraking betekenisvol of een belangrijke indicator geweest in uw onderzoek? Of is het een onderwerp geweest waarop u zich moest richten in onderzoek naar de ontwikkeling van de jeugd?

Het werk dat mijn vrouw Jackie Lerner en ik uitvoerden voor de New York Longitudinal Study lijkt hierbij relevant te zijn. Samen voerden we onder 133 kinderen die tussen 1956 en 1962 zijn geboren een longitudinale studie (een studie die over een periode van vele jaren wordt uitgevoerd) uit. Deze studie vloeide uit het werk van de psychiaters Alexander Thomas en Stella Chess. We hadden de beschikking over een dataset zonder hiaten vanaf de eerste weken van het leven tot aan de jonge volwassenheid. We zagen verschillen in de interactie tussen moeder en kind. Omdat dit kinderen waren uit de jaren 50 en begin jaren 60 van de vorige eeuw, namen de moeders het grootste deel van de zorg voor hun rekening. Ongeveer 60 procent van de moeders werkte toen buitenshuis en had academische diploma's behaald. Als moeder en kind gescheiden werden in de eerste weken van het leven, als gevolg van het feit dat zo veel moeders buitenshuis werkten, betekende dit dat de hoeveelheid scheiding, aanraking, contact en het bieden van troost – om de woorden van de wetenschapper Harry Harlow te gebruiken – per moeder varieerde. Deze variatie had belangrijke gevolgen voor zowel de kinderen als, in sommige gevallen, de moeder.
 
"Eenzaamheid kan dus het hele epigenetische patroon van mensen veranderen."
5

Aanraking is belangrijk voor volwassenen

Zou u zeggen dat aanrakingen en knuffels ook belangrijk zijn voor volwassenen en voor hun geluksgevoelens?

Een voorbeeld: in de studie van de epigenetica (een tak van onderzoek in de biochemie die zich richt op omgevingsfactoren die de tijdelijke activiteit van menselijke genen veranderen) ontdekte Steve Cole (een professor in de geneeskunde en psychiatrie en bio-gedragswetenschappen aan de Universiteit van Californië en Los Angeles, UCLA) in zijn onderzoek dat er veranderingen in de genen kunnen optreden als mensen zich eenzaam voelen. Gevoelens van eenzaamheid creëren hoge niveaus van het stresshormoon cortisol. Eenzaamheid kan dus het hele epigenetische patroon van mensen veranderen. De afwezigheid van intimiteit is dus een groot probleem in de menselijke ontwikkeling en kan zelfs over een hele levensduur een potentieel probleem zijn.
"Het gevoel van de hand van een ander die mij vastpakte, zorgde ervoor dat ik wist dat ik niet zou sterven."
6

Levensreddende aanraking

Heeft u een persoonlijk verhaal over aanraking dat u atlijd is bijgebleven? Is er iets dat u zich levendig herinnert en met ons wilt delen?

Voordat ik mijn vrouw ontmoette, had ik een relatie met een andere vrouw. We gingen mijn familie bezoeken in de Catskill Mountains in de staat New York. Op een dag gingen deze jonge vrouw en ik een stukje wandelen langs de Delaware River. Ik besloot om de rivier in te waden. Sommige rotsen waren glad. Terwijl ik door de rivier waadde, gleed ik uit op één van die rotsen. Ik verdween in een diep gat naast die rots, eerst met mijn voeten. Ik probeerde eruit te komen en in een ultieme laatste poging, slaagde ik erin mijn rechterhand op te steken. Een seconde later voelde ik dat iemand me vastgreep, me optrok en mijn hoofd boven water trok. Dat was mijn vriendin! Ze was een paar meter verderop en had me niet uit het water zien komen. Alleen het gevoel van de hand van iemand anders die mij aanraakte, zorgde ervoor dat ik wist dat ik niet zou sterven. Dat was vanzelfsprekend een diepe en belangrijke ervaring voor me.
Richard M. Lerner

Richard M. Lerner

Hoogleraar Kindstudie en Menselijke Ontwikkeling 

Richard M. Lerner is hoogleraar aan de Tuftsuniversiteit en bekleed de leerstoel van Toegepaste Ontwikkelingswetenschappen. Daarnaast is hij directeur van het Institute for Applied Research in Youth Development. Lerner heeft meer dan 700 wetenschappelijke publicaties geschreven, waaronder meer dan 80 geschreven of geredigeerde boeken. Ook was hij de oprichter van het Journal of Research on Adolescence en van Applied Developmental Science.