Naast het gebruik van technologie en het gebrek aan tijd, denken acht op de tien mensen dat sociale normen menselijke aanraking in de weg kunnen staan. In sommige landen speelt dit een grotere rol dan in andere. Deze factor lijkt meer een obstakel te zijn in de landen van het Gemenebest: 84 procent van de Britten, 85 procent van de Australiërs en 84 procent van de Indiërs meldden dat die sociale normen een obstakel vormden om anderen aan te raken, vergeleken met 80 procent van de ondervraagden in het algemeen. Over het algemeen raken mensen in deze landen elkaar minder vaak aan dan mensen in Zuid-Europa en Zuid-Amerika. Hier wordt bijvoorbeeld een knuffel en een kus op de wang vaak als een acceptabele vorm van begroeting beschouwd. Voor veel respondenten verhindert de onzekerheid over welke aanraking gepast is of de vraag of de ontvanger een aanraking beantwoordt, dat zij een aanraking in gang zetten. Meer dan driekwart van de respondenten meldt dat persoonlijke onzekerheden, zoals het feit dat ze niet zeker weten of mensen zich prettig voelen bij het ontvangen van een knuffel, een obstakel vormen. Dit cijfer is met liefst 85 procent aanzienlijk hoger in China, India en Thailand. Nog eens 69 procent meldde dat ze open staan voor een aanraking, maar dat ze altijd wachten tot de ander de eerste stap zet. Deze bevindingen zijn vooral uitgesproken in één groep: degenen die zich als man identificeren.
89 procent van de mannen en 88 procent van de vrouwen gelooft dat menselijke aanraking de sleutel is tot een gelukkig, vervuld leven. Toch worden mannen geconfronteerd met meer persoonlijke onzekerheden rondom aanraking, waarbij 76 procent van de mannen aangeeft dat ze vaak niet zeker weten hoeveel lichamelijk contact aanvaardbaar is in de samenleving. Onder de vrouwen is dat 71 procent. Meer mannen dan vrouwen zouden graag vaker geknuffeld worden (73 procent om 70 procent). Bovendien willen mannen wel meer aangeraakt worden, maar ervaren ze dit eigenlijk minder. 20 procent heeft de dag voor het interview helemaal geen lichamelijk contact ervaren, tegenover 14 procent van de vrouwen.
Het is duidelijk dat mannen verlangen naar meer tastbare verbindingen in hun dagelijks leven, maar dat zij zich onzeker voelen over het initiatief nemen tot en het ontvangen van een fysieke aanraking. Mannen die meer nadruk leggen op traditionele genderrollen of zich onder druk gezet voelen door maatschappelijke verwachtingen, maken wellicht minder snel fysiek contact. Dit is mogelijk uit angst dat dit als "vrouwelijk" of "zacht" wordt beschouwd Veel mannen zijn bang om hun emoties te uiten of zijn niet in staat om hun behoeften te verwoorden. Andere mannen zijn bang dat hun aanraking wordt geïnterpreteerd als een seksuele avance of dat deze wordt afgewezen. Sommigen zijn bang om aanhankelijk te zijn ten opzichte van hun kinderen. Een vader in Duitsland vertelde ons: "Ik voel me echt ongemakkelijk als mijn 12-jarige dochter in het openbaar op mijn schoot wil zitten. Ik wil niet dat iemand denkt dat ik een pedofiel ben!"
Ongeacht de reden betekent het gevolg van deze onzekerheden is het – met uitzondering van een handdruk – waarschijnlijker dat mannen eerder dan vrouwen afzien van een zorgzame, platonische aanraking – en alle voordelen die daarmee gepaard gaan.
Sociale normen kunnen natuurlijke menselijke aanraking in de weg staan
"Sociale normen kunnen natuurlijke menselijke aanraking in de weg staan."