Het verhaal van Pernille & Lene

Mam, mama, familie

Pernille van 42 jaar en Lene van 36 jaar zijn sinds 2008 getrouwd. Het stel woont met hun twee kinderen, Vergilius en Theolonious, net buiten Kopenhagen. Pernille heeft autisme. Toch accepteren zij en Lene elkaar, ondanks alle verschillen. Ze hebben één belangrijk ding gemeen: "Het ergste voor ons zou zijn als onze kinderen over veertig jaar zouden zeggen: ‘We kregen niet genoeg liefde en knuffels toen we opgroeiden’."

"Ik heb het gevoel dat de dingen die ik elke dag ervaar, dingen zijn die ik elke dag kan waarderen."

Pernille

1

Wat belangrijk is in het leven

Wat is voor jou belangrijk in het leven? Wat staat bovenaan je prioriteitenlijst?

P: Daar denken we allebei totaal anders over. Als autist ben ik liever thuis en bouw ik alles op rond deze plek. Lene geeft er de voorkeur aan om af en toe eens op reis te gaan.
L: Toen we begonnen met daten, spraken we af dat we op een dag samen naar Madagaskar zouden reizen. Toen maakte Pernille echter een opmerking over hoe duur deze reis zou zijn – en de reis IS natuurlijk ook duur. Maar ik dacht dat we het erover eens waren dat we deze reis allebei absoluut wilden maken en er voor wilden sparen.
P: Ja, nou... Ik heb het gevoel dat de dingen die ik elke dag heb, bijvoorbeeld twee geweldige auto's en een mooi huis, dingen zijn die ik elke dag kan waarderen. Zodra de vakantie voorbij is, is het weg. Je hebt misschien wat foto's waar je toch nooit naar kijkt, maar voor mij geldt dat als het weg is, dan is het weg. Ik vind het moeilijk om naar iets wat je niet meer hebt te kijken als iets wat je nog steeds hebt.

"We hebben onze kinderen zoveel liefde te bieden. We willen dat ze dat voelen."

Lene

2

De rol van fysieke aanraking

Wat betekent de fysieke aanraking voor jullie in jullie dagelijks leven?

L: Daar zijn we echt dol op. We willen onze jongens leren om aanhankelijk te zijn ten opzichte van mensen die dicht bij hen staan. De kinderen voelen zich namelijk beter als ze knuffelen, omhelzen of kusjes geven. We hebben er hard voor gewerkt om zelf kinderen te krijgen. We hebben ze zoveel liefde te bieden en willen dat ze dat voelen.
P: Lene en ik hebben allebei niet veel liefde en aandacht gekregen toen we opgroeiden. We willen niet dat onze kinderen dezelfde dingen missen die wij hebben moeten missen. Het ergste voor ons zou zijn als onze kinderen over veertig jaar zouden zeggen: ‘We kregen niet genoeg liefde en knuffels toen we opgroeiden’.

"In Denemarken weet je nooit goed of je iemand moet omhelzen of de hand moet schudden."

Lene

3

De fysieke aanrakingen in de Deense samenleving

Hoe sta je tegenover fysieke aanrakingen in de samenleving? Ervaren mensen dit voldoende?

P: Ik denk dat er te veel aanrakingen, knuffels, kussen op de wang en handdrukken zijn. Ik ben zo blij dat ik niet in een land woon waar je elkaar de hele tijd moeten kussen!
L: Het voordeel is echter dat de regels in deze landen duidelijk zijn: als je iemand ontmoet, kus je elkaar op de wang. In Denemarken is het onduidelijk. Je weet nooit goed of je iemand moet omhelzen of gewoon de hand moet schudden. Voor mij is het allebei goed. Het feit dat er geen duidelijke afspraken zijn over hoe je iemand begroet, kan soms leiden tot lastige situaties.

"Als je 's morgens op je werk komt, dan geef je je collega's geen knuffel. Maar als je elkaar buiten het werk ontmoet, dan doe je dat wel. Dat is toch gek?"

Lene

4

Sociale normen

Wat zijn de sociale normen met betrekking tot fysieke aanraking in Denemarken?
Denk aan sociale normen en ook aan sociale media - veranderen deze zaken iets aan de fysieke aanrakingen in Denemarken? Op het werk? Bij de mensen die je kent?"


L: De werkplek is een goed voorbeeld. Als je 's morgens op je werk komt, dan geef je je collega's geen knuffel. Maar als je elkaar buiten het werk ontmoet, dan doe je dat wel. Dat is toch gek? Sommige patiënten geven me een knuffel als ze naar hun tandartsafspraak komen. Anderen geven me gewoon een hand. Ik weet nooit goed hoe ik ze moet begroeten. Maar onze vrienden omhelzen we altijd! Oh... nou ja, eigenlijk omhelzen we onze vrienden niet die vlakbij wonen. Als we bij hen op bezoek gaan, dan lopen we gewoon binnen en zeggen we 'Hoi!'.

Hoe voelt een aanraking?

Elke aanraking is anders. En elk mens voelt een aanraking anders aan.

Een aanraking is complex en zit vol nuances - welk soort aanraking vind je prettig?

Stevig

Voor mij heeft een stevige handdruk of knuffle de voorkeur boven een lichte streling

Zacht

Hoe lichter een aanraking, des te beter het gevoel.

Virtueel

Ik blijf graag in contact met mijn vrienden, ongeacht waar ze zijn.

Emotioneel

Muziek, films, natuur of schattige foto's – ik vind het heerlijk als iets me emotioneel inspireert.

Cultureel

Een buiging, twee kusjes op de wang, of de traditionele hongi-begroeting van de Maori – verschillende culturen hebben verschillende begroetingen. Ik hou van die diversiteit!

Uitvoerig

Een begroeting met de voeten of een uitdagende handdruk – hoe complexer de begroeting, hoe interessanter ik dat vind.